W sobotni wieczór (18.01) w Eterze wystąpiła formacja Kazik Na Żywo. Klub przeżył oblężenie, a Kazik Staszewski wraz z kolegami po raz kolejny udowodnili wrocławianom, że są w doskonałej formie.
To był fantastyczny koncert. Występ można chyba uznać za element promocji ostatniej płyty Kazika i spółki pt. „Bar La Curva/Plamy na słońcu” – od listopada 2011 roku KNŻ nie dał wszak swoim zwolennikom żadnego innego wydawnictwa – bo panowie zagrali w Eterze aż siedem kawałków pochodzących z tej płyty, czyli dokładnie połowę całego zawartego na niej materiału. Były to rozparcelowane po setliście „Mój synku”, „Czemu, ah czemu?”, „Przecięty na pół”, „Polska jest ważna”, „Plamy na słońcu”, „Nie ma boga” i „Ballada o Janku Wiśniewskim”. Równie dobrze można jednak powiedzieć, że sobotni koncert we Wrocławiu był po prostu umiejętnie dobranym i doskonale odegranym zestawem największych przebojów tej formacji. W ciągu dwóch godzin, które KNŻ spędził przed rozgorączkowanym tłumem wrocławskich fanów, Kazik zaśpiewał i wyskandował niemal trzydzieści utworów. Żadnego z tych najważniejszych chyba nie zabrakło. Ze sceny poleciały więc takie hity jak „Spalaj się”, „Odrzuć to!”, „Las Maquinas De La Muerte”, „Tata dilera”, „Łysy jedzie do Moskwy” i nieśmiertelni „Artyści”. KNŻ wykonał również kilka coverów. Tu rzecz jasna nie mogło zabraknąć piosenek „California Über Alles” (tego hitu publika domagała się głośno już od początku koncertu) oraz „W południe” autorstwa Kazimierza Grześkowiaka. KNŻ wykonał także numer grupy Basement 5 pt. „Last White Christmas” i – wyjątkowo bez Kazika, za to z nieźle sobie radzącym Kwiatkiem na wokalu – „You Think I Ain't Worth A Dollar But I Feel Like A Millionaire” zespołu Queens Of A Stone Age. Fani usłyszeli również cover Kultu („Konsument”), a potem – już na bis – pieśń „The Mercy Seat” Nicka Cave'a (dedykowaną obecnemu na widowni Romanowi Kołakowskiemu) i kończącą cały występ piosenkę „Odpad atomowy” Zacieru. Naprawdę trudno było wypatrzeć na widowni kogoś, kto mógł czuć jakikolwiek niedosyt. Nawet jeśli wokal Kazika – szczególnie w sekwencjach rapowanych – ginął czasem gdzieś wśród gitar, energia, jaka emanowała ze sceny, była absolutnie wyjątkowa.
Bo nawet jeśli ostatnie propozycje artystyczne Kazika nie są już tak świeże jak jego dokonania sprzed lat, wciąż niezmienne są dwie rzeczy – po pierwsze, Staszewski, czy to w Kulcie, czy solo, a być może w KNŻ szczególnie, jest jednym z tych nielicznych rockowych twórców w naszym kraju, który wychodzi do swojej publiczności z konkretnym przekazem. I po drugie: wciąż ma u boku tych samych znakomitych muzyków, fenomenalny zespół, który jest w stanie zagrać wszystko, z charyzmatycznym Litzą na czele, facetem, który od kilku lat jest w kapitalnej formie artystycznej. Jedno i drugie – przekaz, czyli liryczna warstwa piosenek KNŻ, plus ich doskonałe wykonanie na scenie – powoduje, że nie sposób nie traktować tej formacji jako swego rodzaju fenomenu. Oto kilku gości w wieku... no, powiedzmy, że nastolatkami już nie są – nagrywa raz na parę lat, w trasy koncertowe rusza od wielkiego dzwonu, a i tak bez trudu przy każdej możliwej okazji pokazuje miejsce w szeregu całej rzeszy aspirantów do krajowego rockowego panteonu. Tego typu niewymuszone pokazy sprawności i siły nawet z dystansu ogląda się z niekłamaną satysfakcją.
I jeszcze jedno. Przed KNŻ wystąpił reaktywowany niedawno zespół Pivo. Wypadli bardzo dobrze, pozostaje więc czekać na ich samodzielne występy. Jeśli wybronili się, występując przed KNŻ, powinni sobie poradzić w każdych okolicznościach.
Przemek Jurek
KNŻ w Eterze, sobota 18 stycznia 2014.
Fot. Tomasz Walków
